Proeftuin Kunst en Landschap door Kunstwegen

Aan de oever van de Vecht ligt een groot slapend hoofd in het gras, De ogen zijn kalm en gesloten, je ziet de strakke vormen van neus en mond, de mond een beetje open, de haren strak naar achtere, verzonken in dromen… Maar het hoofd van Isaacs beeld is ingedeukt….Toch verwijst zijn werk duidelijk naar het iconische werk van Brancusi, de ’Sleeping Muse’.

 

Brancusi, een van de grote beeldhouwers uit de 20 e eeuw, maakte ‘the Sleeping Muse’ in 1910. Het volgde op zijn beroemde bronzen beeld ‘het begin van de wereld’ of ook wel het ‘ei van Brancusi’ genaamd. Daarin bracht Brancusi de ruimtelijke vorm terug naar de oervorm, het ei. Hij zag het als een metafoor voor de vorm waar leven uit voortkomt. De ‘Sleeping muse’ werd in het begin van die 20e eeuw de archetypische moderne vorm waarin essentie en eenvoud een sterke uitstraling had. De zachte simpele en sensuele vormen en uitdrukking van het gezicht contrasteren met de uitgewerkte structuur van het haar.

  

John Isaacs greep dit beeld aan om een eigen versie te maken. Echter, bij het maken van een klei-model klapte het in. Dit ‘defleated’ of leeggelopen model leidde hem in een andere richting. Het object werd een metaforische verwijzing naar vervlogen dromen…In plaats van de rust en vrede die Brancusi’s beeld uitstraalde, legt hij hierin een verband met de manier waarop wij gedachteloos het huidige tijdperk inlopen. De titel is daarom ’Sleepwalking into the Antropocene’.

 

Ook hier zijn de rustige en vredige uitdrukking in het gladde gezicht nog wel zichtbaar. Maar de perfectie is verdwenen…Als je dichterbij komt en goed kijkt zie je in de haren ruwe structuren en sporen, niet van gereedschap maar van banden van speelgoedauto’s en andere ‘man made’ spullen. Ook hier laat de mens haar  sporen na in de natuur….Het huidige tijdperk van het Antropoceen is het tijdperk waarin de mens de natuur overheerst en op een onverantwoorde manier naar haar hand zet.

 

Het thema van Proeftuin Kunst en Landschap, dit jaar, gaat over de relatie tussen mens en landschap

Passanten die de Overijsselse Vecht volgen via de Berkummerdijk kunnen er op uitrusten met uitzicht op de adembenemende natuur rond de Vecht. En, zoals Isaacs hoopt, om zich over de relatie tussen mens en natuur te bezinnen. Dit kunstwerk zet aan tot nadenken: zoals de titel al doet vermoeden.